تونل های انجماد

در فریزرهای تونلی از گازهای برودتی مانند دی اکسید کربن یا نیتروژن برای انجماد مواد غذایی استفاده می کنند. بدین صورت که مایع در محفظه ای تحت فشار ذخیره و نگهداری می شود و در طی زمان بسته به نوع فریزر به داخل لوله فریزر انتقال می یابد. سپس مواد غذایی که تازه هستند بر اساس نوع فناوری انجمادی که در فریزر انجام می شود به سرعت منجمد و پس از تکمیل فرآیند، این اقلام غذایی به مکان‌های مختلف مانند فروشگاه‌های مواد غذایی، انبارها، رستوران‌ها، کافه تریا، بیمارستان‌ها و بسیاری دیگر ارسال می‌شوند.

مهم ترین نکته در طراحی تونل انجماد و به دست آوردن کار آمدترین نتیجه، این است که تا حد امکان از انرژی موجود در کرایوژن استفاده شود که به عوامل مختلفی از جمله فشار ذخیره‌سازی کرایوژن و دمای بخار خروجی فریزر بستگی دارد.

برای دی اکسید کربن (CO2)، حدود ۸۵ درصد از ظرفیت تبرید در طی تصعید CO2 جامد (گرمای نهان) و ۱۵ درصد در بخارات سرد (گرمای محسوس) به دست می آید.  برای یک سیستم نیتروژن، حدود ۵۰ درصد از ظرفیت تبرید در طی تبخیر مایع (گرمای نهان) و ۵۰ درصد از بخارات سرد (گرمای محسوس) به دست می آید.

کارایی یک سیستم نیتروژن در درجه اول در دمای گاز خروجی منعکس می شود. اگر دمای گاز خروجی خیلی پایین باشد، گرمای محسوس گازهای نیتروژن موجود برای انجماد محصولات کاهش می یابد. این منجر به مصرف نیتروژن بیشتر و بهینه نبودن فرآیند انجماد خواهد شد.